Явер муаллим дарахтга суянганча рақс тушаётганларни кузатарди. Рақс майдончаси ёш-яланг билан лиқ тўлганди. Тўғри, атрофда ёши каттароқлар ҳам оз эмасди. Ҳозиргина улар ҳам ёшлар билан биргаликда рақсга тушдилар. Аммо чолғучилар мусиқа суръатини ўзгартиргач, қувноқ куй янграй бошлади. Оҳанглар жадалроқ ҳаракатни давоми…
Чарли Бартл ўз турмуш тарзида гоҳида рўй бериб турадиган оғир вазиятлардан ҳам енгилгина, уларни юрагига яқин олмасдан чиқиб кета оларди. Зеро, Парижнинг мусаффо осмони ложувард тусга кириб, сарин шабадаларнинг ифори янги мусаллас ҳидини эслатадиган кунларда Чарлининг Рю Бред кўчасидаги болохонали давоми…
I Дам олиш кунлари у шаҳарда сандироқлаб юрарди. Ҳаво очиқ бўлса кедасини олиб, ёмғир ёғаётган булутли кунларда резина этикда, ранги ўчиб кетган соябонда ташқарига чиқар, трамвай ёки автобусга тушиб, боши оққан ёққа қараб кетаверар эди. Ўзи чекмаса ҳам тамаки дўконидан давоми…
Адабиёт назариясидан дарс берган Аган Никифорович Сидоровнинг маслаҳатларидан: …Адабиёт — ҳар ким кириб, тўйиб кетаверадиган тўйхона эмас. Шуҳрат тақсимлайдиган таванхона ҳам эмас. Табиат ато этган чинакам истеъдодингга қўшимча атрофлича билиминг, ақл-фаросатинг, одамзод учун қимматли эзгу ниятинг, пок виждонинг бўлсагина “Адабиёт” давоми…
Шарқий штатлардан менга хат йўллаган ошнамнинг илтимоси билан мен Саймон Уилер деган очиқкўнгил бир эзма чолни кўргани бордим-да, мендан ошнамнинг ошнаси Леонидас. У. Смайли ҳақида бирон янгилик олиб келишимни сўраганини айтиб, уни гапга солдим ва бу қандай натижа берганини қуйироқда давоми…
Поезд тўхтади. Дераза пардасига ўралашиб қолган арининг ғинғиллаши эшитила бошлади. — Қайси бекат? — сўради купдан уйқули овоз. — Йўлда тўхтаб турибмиз,— жавоб берди вагон назоратчи. У қўлини арта-арта ўтиб кетмоқда эди. Наташа деразадан бошини чиқарди. Темир йўл кўтармасидан то давоми…
1882 йил март ойида мен Мантонадаги Ривьерада яшаб турардим. Монте-Карло ёки Нитсада бўлгани каби одамлар соясида эмас, балки шаҳар чеккасидаги бу жойда танҳоликдан роҳатланасиз. Яна мен айтмоқчиманки, қуёшнинг ёрқин нурлари, ҳаётбахш ҳаво ва тип-тиниқ зангори денгиз тиниб-тинчимаган одамларнинг шовқин-суронлари ҳамда давоми…
Йиллар ўтиши билан келадиган ҳар бир қиш Тихон Петровичга аввалгисидан узунроқдек туюларди. Тақвим бўйича ҳаммаси тўппа-тўғри, баҳор ўз вақтида, ўз мавридида келарди. Лекин бу фасл қанчалик узоқ кутилса, кутиш шунчалик қийинлашарди. — Бу қарилик аломати, — дерди Тихон Петрович ўз-ўзига. давоми…
…Гап шундаки, сэр, — гапини давом этди мистер Мак-Вильямс. Чунки суҳбат бу билан бошланмаган эди, — яшиндан қўрқиш — одамзод мубтало бўлган энг қайғули ночорликлардан бири. Бундан аёллар кўпроқ азоб чекадилар, бироқ бундай ҳол вақти-вақти билан кучук болаларида, баъзида эса давоми…
Ушбу китобни қуёшга киприк қоқмай қарайдиган, бармоқлари тап тортмай оловни ушлайдиган, кўрлар шовқини ва қичқириғи орасидан мангу руҳ қўшиғини эшитадиган Мэри Элизабет Хаскелга бағишлайман. МУҚАДДИМА Муҳаббат ўзининг сеҳрли нурлари билан кўзларимни очиб, оташ нигоҳи-ла қалбимга илк бор ўт қалаганда ўн давоми…