Жаноб! Бирмунча вақт олдин иккимизнинг орамизда низо чиққанидан кўпчиликнинг хабари бор, демак, энди уларни ўзаро сулҳга келганимиздан ҳам хабардор қилиб қўймоғимиз лозим. Шунда улар бизнинг Парнасдаги бу можаромиз Қирол ҳазрати олийлари ғоят донолик билан тақиқлаб қўйган дуэлга ўхшаб кетганини тушуниб давоми…
Мен уни илк дафъа Спайк шаҳри таъмирлаш устахонасида учратдим. Машина бўлимида кичикроқ динамо учун тагкурси ётқизаётган эдилар, у ишни бошқараётганди: гоҳ кимнидир бақириб сўкар, гоҳ амрона овоз билан ниманидир буюрарди. Унинг қўл остида ўнтача италиялик ишлар, уларнинг ҳаммаси бир хил давоми…
Сизнингча, одам қандай қарийди? Ёши улғаяди, тани тўзийди, шундайми? Йўқ, тополмадингиз? Билсангиз, одамни одам қаритади! – Сейтекни яқин орада кўрдингми? – сўради Мустафо бир маъракада учрашиб қолганимизда мендан. – Йўқ. – Бечора жуда қариб, чўкиб қолибди. – Қанақасига? Учовимиз институтда давоми…
Ҳар тонг Ёсико эрини ишга жўнатиб, нуфузли “N” журналининг ёзги сонида чоп этилиши лозим бўлган романи устида ишлаш учун оврўпача жиҳозланган ижодхона (эри иккаласи учун битта бўлма)да ёлғиз қоларди. Ёсико нафақат латофатли, иқтидорли, қолаверса, шундай машҳур эдики, Ташқи ишлар вазирлигининг давоми…
I Эҳ, менинг унутилмас, узоқ болалик чоғларим… Орадан қанча йиллар ўтиб кетган бўлса-да, қўнғирранг пўстинли, чўпдек озғин, оқсоқ ўша бола ҳамон ёдимда. Баъзан кўзимни юмиб хаёл суриб кетаман, шунда овул оралаб бир тўда болалар қий-чув кўтарганча югуриб кетаётганлари, уларнинг ортидан давоми…
Онаси кундузи Лайлони қўшнига қолдириб, ўзи ишга кетади. У тикувчилик цехида ишлайди. Лайло қўшнининг қизи Марям билан ўйнайди. Она-бола Марямларнинг уйидаги бир хонада яшайди. Лайло беш ёшда, Марям эса ундан бир ёш катта. Бир куни Марямнинг тоғаси қўғирчоқ олиб келди. давоми…
Добшинада бозор бўлган кунлари Карханиха кампир черков ёнида рўмолча сотиб ўтиради. Яқин-атрофда Юраш юрганини кўриб қолса, ўша заҳоти мовий ҳошияли қизил рўмолчаларини қутисига беркитади. Нега дейсизми? Сабаби бор. Беш йил олдин Юраш Маруша Пухаловага худди шундай рўмолча сотиб олганди. Гарчи давоми…
Икки кун тўхтамасдан майдалаб қор ёғди. Тушга яқин қалин туман ёнбағирлар ва тепаликлар устидан енгилгина осмонга кўтарилиб, баланд қоялар этагидан ўрлаганча, пурвиқор тоғларнинг уч-учларигача қоплаб олди. Орадан бир соат ўтмасдан бепоён осмон қалин туманнинг намлигини шимиб сийраклашди. Ҳар ер-ҳар ерда давоми…
… – Агар ҳаёт бўлганида эди, кафтимда кўтариб юрардим, – кейинги кунларда Сафол одамлар орасига қўшилди дегунча у гапни такрорлайдиган бўлиб қолганди. Шундай дерди-да, маҳзун, ҳорғин, ёшланган кўзларини оёғи тагига тикканча ўзича ғўлдирарди. – Лекин қўлдан кетди… Эҳ, агар у давоми…
Жаноб Фолькнер бугун ишга бормади. У фарзандларига бор йўғи оддий ота эмас, меҳрибон ва эътиборли ота эканлигини исботлашга интилгандай туюларди. Ҳафсала билан эрта тонгдан болаларини мактабга элтиб қўйди. Дарсларига қатнашиб ўқитувчиларидан уларнинг ўзлаштириш даражасини суриштирди. Мактаб вақти тугагач, яна ўзи давоми…