Олланазар Абдиев. Йиртиқ этик (ҳикоя)
Овқат кириб овқатдан кейин бир-икки пиёла чойни қайноқ-қайноқ ичганиданми, асаблари жойига тушгандай бўлди. Чарчоғи ёзилди. Отасининг чеҳраси ёришишини кутиб турганмиди, ёки бўлмаса эрталабки бўлҳо-бўлда гаплашиб ололмаслигига кўзи етганми, катта ўғил отанинг ёнбошига келиб жойлашди-да, паст овозда секин шипшиди:– Оға, ўқишимнинг давоми…