Марк Твен. Масал (ҳикоя)

Чоғроққина, аммо жуда гўзал сурат чизган бир рассом уни ойнада акс этадиган тарзда осиб қўйишга қарор қилди.— Суратни ойнада кўрсангиз,— деди рассом,— унда миқёси чуқурлашади, бўёқлари мулойимлашади. Менингча, сурат анчагина латифлашади.Ўрмонда яшовчи ҳайвонларга буларнинг ҳаммаси тўғрисида хонаки мушук гапириб берди. давоми…

Марк Твен. Антиқа қурбақа (ҳикоя)

Жим Смилей гаров ўйнашни жуда ёқтирарди. Ит уриштирса ҳам, хўроз уриштирса ҳам дарров гаров боғлайди. Деворда иккита қуш кўрса ҳам: «Қайси бири олдин учиб кетади?», деб гаровлашаверади. Бир куни Жим Смилей қурбақа тутиб олди ва: «Мен уни қўлга ўргатаман», деди. давоми…

Марк Твен. Шляпадаги сариёғ (ҳикоя)

Қиш оқшомларидан бири эди. Қишлоқ мағозаси мудири дўконини бекитмоқчи бўлди. Деразаларни ёпаётиб ичкарида юрган одамга кўзи тушди. У шкафдан бир фунтча сариёғ олдида, шляпасига солди. «Бир боплайки, ўғирлик қилганига пушаймон бўлсин», дея аҳд қилди мудир. — Ҳа, Сет?— деди у давоми…

Марк Твен. Хато ўхшатиш (ҳикоя)

Дўстим иккимиз Нью-Йорк яқинидаги Саломанка бекатига сал кечикиб етиб келдик. Бекат саҳнида йўлов-чилар ғуж-ғуж, одамга лиқ тўла поездга чиқиб олиш учун елиб-югуришарди. «Мендек машҳур ёзувчини ҳам шундай қисишадими одамлар», дея ўйлаб, кассага зўрға яқинлашдим. Чип-тафуруш йигитдан хос вагонга иккита чипта давоми…


Мақолалар мундарижаси