Кэтрин Мэнсфилд. Сариқчақа (ҳикоя)

Болалар жудаям шўх, қақажон, митти мавжудотлардир. Диккидек ақлли, зийрак, меҳрибон, содда, ёшига нисбатан анчайин теран фикрловчи болакай даб-дурустдан, сингиллари­нинг таъбирига кўра, ўзини қайсар эшакдек тутсаю, наҳот унинг шўхликларига чора топиш шунчалар имконсиз? – Дикки болажоним, келақол! Дарҳол олдимга келчи! Онанг давоми…

Кэтрин Мэнсфилд. Қисмат (ҳикоя)

Ёзувчи эски одати бўйича ҳар сешанба куни уйини тозалаб кетадиган кекса оқсоч Ма Паркердан катта набирасининг соғлигини сўради. Ма Паркер нимқоронғи зал остонасида, шундоққина оёқ артиладиган ҳўл латта устида турганча ёзувчига эшикни ёпишига кўмаклашган бўлиб базўр овоз чиқарди. – Биз давоми…

Кэтрин Мэнсфилд. Бир пиёла чой (ҳикоя)

Роземари Фелл унчалик гўзал аёл эмас. Ишқилиб уни гўзал дейиш қийин. Ё, «чиройликкина», деб атасакмикан? Ҳа, ҳа, агар Роземарининг фазилатларини синчиклаб кузатсак… Назаримда, синчиклаб кузатиш ҳам унчалик шарт эмас-ов…Роземари ёш, истараси иссиқ, замонанинг энг сўнгги урфида дид билан кийинадиган, китобхонликка давоми…


Мақолалар мундарижаси