Фақир Бойқурт. Учоқ чиптаси (ҳикоя)

– Сенга айтяпман, кетма. Нима, туркчани тушунмайсанми?– Ойша жуфти ҳалолининг миясини қоқиб қўлига берарди.– Кетма! Можаро қасабанинг энг чеккасидаги полизда юз бераётган эди. Помидор, картошка, бақлажону гармдорилар, чойяпроқ, оддий карам, гулкарам ва бодринглар тўлинойнинг асал ёруғида товланиб йилт-йилт қилиб турарди. давоми…

Фақир Бойқурт. Дадамнинг иши (ҳикоя)

Дуйсбургда вокзал катта: ўн учта перроннинг ҳаммаси қуббасимон шиша том остида. Бир поезд келаверади, бошқаси кетаверади. Пулинг борми, ўтир-да кетавер: Ҳолландиями, Даниями, Швеция, Швейцария, Австрия, Франциями кўнглинг тусаган томонга… Йўловчилар оқими кундузи ҳам, кечаси ҳам тинмайди. Юклар – хомашё, тайёр давоми…

Фақир Бойқурт. Комбайн (ҳикоя)

Шариф Алининг ғоят катта, охири кўринмайдиган буғдойзорлари ҳатто сокин, шамолсиз кунларда ҳам худди олтин денгиздай мавжланади. Ёрқин қуёш ёғдулари остида майин-майин рақсга тушаётганга ўхшайди. Унинг бундай буғдойзорлари тўрттами, бешта. Деярли ҳаммаси яхши суғорилади, ҳосили кўплигидан омборлари тўлиб-тошади. Шариф Али баъзан давоми…


Мақолалар мундарижаси