Morua Andre (taxallusi; asl nomi Emil Erzog; 1885.26.7, Elbyor — 1967.9.10, Parij) — frantsuz yozuvchisi. Frantsiya akademiyasi a’zosi (1938 yildan).
«Kamsuxan polkovnik Braml» (1918) va «Sergap doktor O’Tredi» (1922) romanlarida o‘zi ishtirok etgan 1-jahon urushidan olgan taassurotlarini aks ettirgan. «Bernar Kene» (1926), «Taqdir o‘yinlari» (1928), «Oilaviy davra» (1932), «Ona zamin» (1945) romanlari frantsuz xalqi oliy tabaqasi hayoti haqida.
Morua adabiy-tanqidiy esselari, tarixiy shaxslar haqidagi kitob va xotiralari bilan mashhur. U «Ariyel yoki Shelli hayoti» (1923), «Bayron» (1930), «Turgenev» (1931), «Leliya yoki Jorj Sand hayoti» (1952), «Olimpio yoki Viktor Gyugo hayoti» (1954), «Uch Dyuma» (1957), «Prometey yoki Balzak hayoti» (1965) singari asarlari bilan xorijiy adabiyotda biografik roman janriga tamal toshini qo‘ygan. Morua bu asarlarida mashhur kishilar hayoti va ijtimoiy faoliyati faktlaridan chetga chiqmagan holda ular haqida badiiylashtirilgan hujjatli roman yozish mumkinligini isbotlab berdi.
Morua o‘z qahramonlariga bo‘lgan mehrli munosabatini ifodalash orqali adabiyotning insonsevarlik mohiyatining teranlashishiga qissa qo‘shdi.
Moruaning «Chorshanba binafshalari» turkumidagi hikoyalari o‘zbek tiliga tarjima qilingan.
“HAYoT ISMLAR DAVRIDAN BOShLANAJAK” Andre Moruaning asarlarini o‘qigan odam borki, so‘z san’atining qudrati, uning sehr-jodusi, kamalakdek tovlanuvchi jilolari, ijodga xos nogahoniy sodir bo‘lib turuvchi hodisalari, ijodiy laboratoriyada yuz beruvchi maxfiy, hatto san’atkorning o‘zi uchun kutilmagan va noma’lum sinoatlarni, ular zaminidagi davomi…
Bu voqea frantsuz asirlarini Germaniyadan — tutqinlikdan olib qaytayotgan poezdda boshlangan edi. O‘n kishilik kupeda o‘n ikki kishi tiqilishgan. Ular uylari, oilalarini ko‘rish imkoni tug‘ilganidan g‘oyat hayajonda. Deyarli hammalarining ham fikru xayolini eng avvalo rafiqalari band etgan. Ayrimlarining ko‘nglida umid davomi…
Mo‘lgina yemakxonani yoritib turgan chiroqlarning piligi pastlatib qo‘yilgan — bu yil Londonda nimqorong‘ida o‘tirib ovqatlanish rasm bo‘lgan. Erve Marsena joyini topib o‘tirganda ko‘rdiki, uni juda keksa bir xonimning — ledi Xemptonning yoniga o‘tqaziptilar. Erve keksa xonim bilan bir stolda o‘tirishga davomi…
— “Stil”ning aktsiyalari qanday ketyapti? — deb so‘radi Jan Mone.— Ellik to‘qqiz-u chorakdan, — deb javob berdi o‘n ikkita mashinistkadan bittasi.Yozuv mashinkalarining chaqir-chuqurida jaz ohanglari eshitilardi. Derazadan Manxettenning beso‘naqay qomati ko‘rinib turipti. Telefonlar xirillaydi, qog‘oz tasmalar shosha-pisha yuqoriga o‘rlaydi. Kontora davomi…
Bizning avlodga mansub eng yaxshi yozuvchilar Kristian Menetriyening ijodidan zavqlanishgan. Rost, uning dushmanlari ham oz emas edi; buning sababi qisman shunda ediki, qayerda muvaffaqiyat bo‘lsa, o‘sha yerda dushman ham paydo bo‘ladi. Bundan tashqari Menetriyeni ancha kech tan olishdi. Bu paytga davomi…
— O, Jenni, ketma, qol!Tushlik vaqtida Jenni Sorbe hammani og‘ziga qaratib o‘tirdi. Qaynar buloqday chiqayotgan latifalaru har xil voqealar haqidagi hikoyalari mehmonlarni mahliyo qildi-qo‘ydi. Jenni ularni chinakam aktyorlarga xos mahorat va tug‘ma yozuvchiga xos ilhom bilan to‘kib soldi. Leon Loranning davomi…
Men Nyu-Yorkdagi “Oltin ilon” restoranining doimiy mijozlaridan edim. Bu gal restoranga kirishim bilan birinchi stolda o‘tirgan kichik jussali cholga ko‘zim tushdi. Uning oldida taqsimchada qonlari silqib turgan bifshteks bor edi. Rostini aytganda, avval diqqatimni go‘sht o‘ziga jalb qildi, chunki yilning davomi…
— Qayoqqa, Antuan? — so‘radi eridan Fransuaza Kesne.— Pochtaga. Xat jo‘natmoqchi edim. Bahonada Mauglini ham aylantirib kelaman. Yomg‘ir tindi. Mentona osmonidan bulutlar aridi. Havo ochilib ketadiganga o‘xshaydi.— Ko‘p qolib ketma, tezroq qayt. Men tushlikka Sabina Lamber-Leklerkni eri bilan aytib qo‘yganman. davomi…