Альберто Моравиа. Май ёмғири (ҳикоя)

Шу кунларда Монте Мариодаги овчилар емакхонасига қайтиб бораман, фақат бу сафар ёлғиз эмас, дўстларим билан қайтаман, улар одатдагидек якшанба куни аккордеон чалишади, рақсга тушишга қиз топилмаса, бир-бирлари билан ҳам тушишаверади. У ёққа ёлғиз боришга журъатим етмайди. Баъзан тунлари тушимга емакхона, давоми…

Алберто Моравиа. Исрофгар (ҳикоя)

Хотиним иккаламиз мудом пулнинг устидан жанжаллашар эдик.Менинг электр плиталар ва бошқа иситгичлар ҳамда турли электр маҳсулотлари сотадиган дўкончам бор эди. Дўкон Сан-Жованни каби киборлар яшайдиган макондан жуда узоқ ҳудудда жойлашган эди. Шу боисдан мен даромадимнинг ошиб боришига ҳеч қачон қатъий давоми…

Алберто Моравиа. Даллол (ҳикоя)

Зинадан кўтарилганимда сарой оғаси Антонио мени:– Княгинадан кўп нарса ундираман деб хом хаёл қилма, у мисли кўрилмаган даражада хасис… эри ўлганидан сўнг ҳамма ишни ўз қўлига олди, ҳозир ҳеч кимга кун бермаяпти, – деб огоҳлантирди.– У қампирми? – дея сўрадим давоми…

Алберто Моравиа. Хайрли оқшом (ҳикоя)

Биз неча киши эдик? Олти. Икки аёл – Амилькаренинг хотини Аделе, унинг Римга меҳмонга келган тернилик жияни Жемма ва тўрт эркак – Амилькаре, Ремо, Сирио ва мен. Бизнинг биринчи хатомиз ошқозонида яраси борлиги боис аламзада, арзимаган нарсалардан ҳам жаҳли чиқиб давоми…

Алберто Моравиа. Дублёр (ҳикоя)

Биз бир йил севишиб юрдик. Агата ва мен. Кейин унинг секин-аста мендан совиб бораётганини сеза бошладим, учрашувларимиз кун сайин камайиб бораётган эди. Бу худди сўнаётган оловга ўхшарди: бошида ҳатто нима бўлаётганини сезмайсиз ҳам, аммо бир қарасангиз, унинг фақат кули қолганини давоми…

Алберто Моравиа. Чақалоқ (ҳикоя)

Ҳатто муҳтожларга ёрдам кўрсатиш жамиятидан нафақа олиб келган олижаноб хоним ҳам болани нега бунчалик кўпайтираётганимизни сўради. Ўша куни хотинимнинг кайфияти ёмон эди. “Пулимиз бўлганида кечқурунлари кинога борардик, бўлмагандан кейин нима қиламиз, тўғри тўшакка йўл оламиз, ана шундай қилиб бола туғилаверади-да”, давоми…


Мақолалар мундарижаси