Айтишларича Сосоний ҳукмдорларидан Одил Нўширавон, ёз кунларининг бирида одамлари билан овга чиқди. У тепа ёнбағирларини кезиб чиқаркан, одамлари тоғ эчкисини овлашди. Ундан кабоб тайёрлаб шоҳга тақдим қилишмоқчи эди. Гўштни шох шаббаларига илдириб, тагига олов ёқдилар. Овни тўхтатиб, овқат тайёрлаш билан давоми…

Бир куни подшоҳ денгиз саёҳатига чиқди. Унинг ҳали денгизга чиқиб кўрмаган ва йўл азобини тортмаган бир қули ҳам бор эди. Кема сувга туширилиб, тўлқинлар ичра ҳаракатлана бошлаганида, қулни ваҳима ва қўрқув қамраб олди. Ўз-ўзидан қалтираб, йиғлай бошлади. Атрофдагилар уни тинчлантиришга давоми…

Ажам шоҳларидан бири халқ мулкига зўрлик билан қўл чўзди. Бу ҳам етмагандай, азият бера бошлади. Жабр-зулмлардан тўйиб кетган халқ ўз ерини, юртини ташлаб чиқиб кетди. Одамларнинг у ёқдан бу ёққа кўчиб юриб, ғурбат йўлини тутишларидан ўзга чоралари қолмади. Борган сари давоми…

Ҳукмдорнинг сарой эшигида бир азамат турарди. Бу йигит қозининг боласи эди. Зеҳни, ақл-идроки жуда ўткир эди. Болалигидан унда шундай қобилият бўлиб, ҳамма унга ҳасад билан гапирарди. Ақллимисан ақлли бўлиб, боши узра улкан юлдуз порлаган эди. Бир қанча вақтдан ўтиб, келишган давоми…

Бир гуруҳ қароқчилар тоғ панасига келиб ўрнашган, шу ерда кучларини бирлаштириб карвон ўтишини пойлаб ётардилар. Тоғ тепасини маскан тутган қароқчилар, олдиларига келган султон аскарларини била туриб яксон қилишди. У ерга яқин бўлган шаҳар халқи, улардан жуда қўрқадиган бўлиб қолишган эди. давоми…

Мўйсафид дарвешлардан бири ҳеч эҳтиёжларини қоплай олмас эди; жуда танг аҳволда қолди. Унинг бу ҳолини кўрганлардан бири:–Фалончи жуда бой, ҳисобсиз мол-мулки бор. Агар аҳволингни билса, жим қараб турмас деб ўйлайман, – деди.Дарвеш:–Мен уни танимайман; манзилини ҳам билмайман, – деди.Одам:–Таниш танимаслигинг давоми…

Қиш кунларининг бирида қароқчилар бир қишлоққа бостиришди. Қишлоқни остин-устун қилиб, одамлардан бир қанчасини тутиб қароқчилар бошлиғининг ҳузурига келтиришди. Улар орасида чиройли ҳамда сўзини билиб гапирадиган бир киши бор эди. Қароқчи бошлиғининг олдига келгач, фойда бериб қолар деган умидда бир неча давоми…

Савдогарлардан бири, тижорат ишларида минг динор зарар кўрди. Ёнида ўғли ҳам бор эди. Ўғлига:–Тинчлан… деди. –Буни бировга айта кўрма!Ўғли:–Хўп, ота! деди. –Айтмайман. Аммо яширганингизни фойдасини айтинг менга.Отаси жавоб берди:–Токи фалокат иккитага кўпаймасин!Ўғил сўради:–Бу нима дегани?Отаси:–Биринчи фалокат, сармоянинг озайиши; иккинчи фалокат давоми…

Озғин, кўримсизгина бир шаҳзода бор эди. Бунинг устига инилари узун бўйли ва хушсуратли гўзал юзли эдилар. Кунлардан бир кун, ҳаммаси ичида подшоҳ отаси уни энг паст ва хор кўришини пайқаб қолди. Шаҳзода отасини кўргач, не хаёлга боришини фаҳмлаб шундай деди:–Ота, давоми…

Подшоҳ асирлардан бирини ўлимга буюрди. Чорасиз қолган асир тушкунликка тушди. Ақлини йўқотишига сал қолди. “Жонидан умидини узган кўнгилга нима келса гапираверади”, дейдилар… Асир ҳам қараб турмай, ўз қавми тилида подшоҳни ҳақоратлаб, номаъқул сўзлар айта бошлади. Подшоҳ жаҳл устида гапираётан бу давоми…