Бир гўрков узоқ умр кўрди. Бир киши ундан сўради:
– Менга айт-чи, сен умр бўйи гўрковлик қилдинг. Тупроқ остида нима ажойиботлар кўрдинг?
Деди:
– Шуни кўрдимки, нафсимнинг ити етмиш йил гўр қазиди, аммо ўлмади, бир нафас фармонимга бўйин эгмади, тоатда ўтирмади, менинг ҳолимга боқмади, ноламни эшитмади.

Фаридуддин Атторнинг “Мантиқут-тайр”идан.