Firdavsiy hikmatlaridan

Nodonlikdan yomonlik keladi faqat,    
Nodonga yondashma, bosmasin g‘aflat.

* * *

Shon-shavkat yuksak maqsad sari intilganning mulkidir.

 

* * *

Ikki do‘st turarkan yelkama-elka,
Tog‘larni ham oson aylaydi tilka.

* * *

Yomonga qo‘shilma, bo‘lursan yomon,    
Qarosin yuqtirar doimo qozon

* * *

Donolar so‘ziga quloq ilmasang,
Eng nodon sendirsan – bilgil, bilmasang.

* * *

Pandu nasihatdan kim o‘girdi yuz,
Zahmati ming bo‘lur, pushaymoni – yuz.

* * *

Nodonlikdan yomonlik keladi faqat,
Nodonga yondoshma, bosmasin g‘aflat.

* * *

Tajribali it barsni tutib yer,
Qochar tulkidan jang ko‘rmagan sher.

* * *

Aql ulug‘likka etadi payvand,
Aqlsizning doim oyog‘ida band.

* * *

Kimki tig‘ ko‘tarar birov joniga,
Zamon tashna bo‘lur uning qoniga.

* * *

Birovga sog‘insa har kim yomonlik,
Nihoyat ul o‘zi topmas omonlik.

* * *

To‘g‘rilikdan kelmish hamma yaxshi ot,
Egrilikdan foyda ko‘rmadi bir zot.

* * *

Qayda ravshan bo‘lsa to‘g‘rilik nuri,
Egrilik so‘nadi, quriydi sho‘ri.

* * *

Gapirmagan gaping ichingda nihon,
Har tomon yoyilar aytganing zamon.

* * *

O‘zining aybini bilganda odam,
Boshqalar aybini so‘zlamasdi ham.

* * *

O‘zgaga qilgan muruvvatingni do‘stga ham, dushmanga ham maqtanma.

* * *

O‘z yovin parvarish qilgan odam xom,
Jahonda chiqarar axmoq degan nom.

* * *

Tirik qolib g‘anim bo‘lgandan shodon,
Sharaf bilan o‘lish yaxshiroq chandon.