Каримберди Тўрамурод. Бир қоп кўмир (ҳикоя)

— Халқ душманининг ўғ¬ли!— Душман!— Сен билан бир синфда ўқишни истамаймиз, чиқиб кет!Мен уларнинг устидан директорга шикоят қилдим.— Ҳа, чаёнвачча! Ёқмадими? Улар тўғри айтибди. Чаённинг боласи чаён бў¬лади. Ҳе, отангга ўхшаб чақчаймай ўл! Чиқ, йўқол!Мактабга бормай қўй¬дим. Бир ҳафтадан кейин давоми…

Каримберди Тўрамурод. Биринчи муҳаббатим (ҳикоя)

Афғон уруши қатнашчиларига бағишлайман Ургутга ҳофиз келармиш.Муҳаммаднинг баданида чумолилар юриб ўтди. «Миш–мишдир? Катта–катта шаҳарлар туриб, ҳатто Са-марқанд қолиб, бизнинг Ургутда ҳофиз концерт берармиди? Ҳа, миш–мишдир? Одамларам қизиқ–да. «Бо-ласи йўқ эмиш», дейишарди, ўғиллари, қизлари бор экан. «Маккада онаси ўлибди», дейишди, тўқсонга давоми…

Назар Эшонқул. Уруш одамлари (қисса)

«…Мен катта бўлсам милтиқ сотиб оламан.» «Милтиқни нима қиласан?..» «Отамни отаман!!!» I Қирқ тўртинчи йил декабрининг бошларида, қорахат келганидан роса бир йилдан сўнг, ёғин-сочинли кунларнинг бирида терсоталик Нормат полвон бир оёғидан айрилиб урушдан қайтди. Урушдан мажруҳ бўлиб қайтиш одатдаги воқеа давоми…

Назар Эшонқул. Тун панжаралари (қисса)

Бошимға, кўрки, не тун келтурибсен Алишер Навоий «… Сен юксак-юксакларда, одам идроки ҳам, онги ҳам етмас юксак-юксакларда учиб юрасан. Сен энди ҳеч қачон ерга қайтиб тушмайсан; сенинг борлигингга одамлар фақат тонг пайти ёки ёмғирдан сўнг кечки шафақнинг шаффоф нурлари уфқни давоми…

Назар Эшонқул. Қора китоб (қисса)

Биродар, яхши одам бўлсангиз керак, кўзларингиз айтиб турибди. Сиз ҳам бу чархи дунёнинг кўп надоматларини бошдан кечирганга ўхшайсиз. Негадир сиз билан жуда суҳбатлашгим келаяпти, тўғрисини айтсам, ҳозир кимгадир кўнглимни бўшатмасам, «тарс» ёрилиб кетадигандайман. Ичганга ўхшайсиз дейсизми? Нега секин айтасиз, бақириб давоми…