Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир кўр билан бир шол бор экан. Булар чўлдаги бир қишлоқда яшар эканлар. Қишлоқни фалокат босиб, ҳамма кишлоқдан қочиб кетибди. Фақат бу икки киши — кўр билан шолгина қолибди. Булар иккаласи қутулишдан давоми…

Ақл билан Бахт дўст бўлишибди. Бир куни иккиси чойхонага кириб, чой ичишиб, у ёқ-бу ёқдан гаплашиб ўтиришса, кўчадан бир ўтинчи ўтибди.Ақл:— Шу бечоранинг ҳам бахти очилиб, бола-чақасини бемалол боқадиган куни бормикан, оғайни. Сиз шу ўтинчига ҳам бир қиё боқиб қўйинг, давоми…

Қадим замонда бир бойнинг уч ўғли бўлган экан. Бой жуда бадавлат экан. Бой ўзининг ҳаётлигида ўғилларини уйлантирибди. Катта келин жуда жанжалкаш, ўртанча келин мол дунёга ҳирс қўйган, кичик келин эса жуда хушфеъл экан. Бой ўлганидан сўнг, ўғиллари отасидан қолган дунёни давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, бир эр-хотин бор экан. Эр овчилик билан шуғулланар экан. Унинг отаси улардан узоқроқ жойда яшар экан.Бир куни эр овга кетганида биров эшикни тақиллатиб, “Ҳазратқул” деб чақирибди. Унинг хотини эшикни очмай, ичкаридан туриб, “уйда йўқлар” давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, чол билан кампир бўлган экан. Уларнинг икки қизи ва уч ўғли бор экан. Чол-кампир рўзғор тебратишга жуда қийналар экан, болалари эса ҳали ёш экан.Бир куни ўзлари ҳам, болалари ҳам жуда оч қолишибди. “Нима қилсак давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, яқин замонда бир қайнона билан келин бўлган экан. Кампирнинг ўғли савдогар экан. Бир куни йигит сафарга кетаётиб, бир нечта кўйларни сўйиб, хотинига “онамга яхши қарагин деб тайинлаб кетибди. Эртаси куниёқ келин қайнонасига кашта олиб давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир қишлоқда жуда ҳам камбағал бир подачи чол бўлган экан. Чолнинг битта-ю битта Искандар деган ўғли бор экан. У жуда зийрак, меҳнатсевар бола бўлиб ўсибди.Қўшни қишлоқда бир бой яшар экан. Унинг битта-ю давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда икки дўст яшаган экан. Улардан бирининг исми — Эшмат, иккинчисиники Тошмат экан. Улар ўрталаридан қил ўтмас яқин дўст экан. Икковлари ҳам жуда камбағал экан.Кунлардан бир кун улар Хизр ёнига илтимос билан бормоқчи давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, бир подшо бор экан. Бир хотинини подшо қўйиб юборган экан.Кунлардан бир куни подшо ўзини танитмай, шу хотинининг уйига кириб борибди ва:— Тангри меҳмон олинг, — дебди. Хотин эшикни очиб:— Тангри меҳмонга эшигимиз очиқ, — давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда икки ўртоқ бўлган экан. Иккови ҳам тўй қилиб уйланишибди. Улардан бирининг хотинининг сепи кўп экан, уни “сеплик келин” дейишар экан.Бир куни уларникига ўртоғи меҳмон бўлиб келибди. Уларнингуйи тартибсиз, чангбўлиб ётган экан. Меҳмон давоми…