Қадим замонда бир саховатли одам бўлган экан. У одам ҳамиша элга ош-нон улашар ва эл хизматини қилар экан. Дашт-саҳроларга борса, қўй боқишга ёрдам берар, дарёга борса — балиқларга нон-гўшт ташлаб ўтар экан.Унинг бир ўғли бор экан. Отаси ўлиб рўзғор шу давоми…

Ўтган замонда бир темирчи бўлган экан. Дўконига бир қозоқ келиб, ундан:— Темир ўчоқ қанча темирдан ясалади? — деб сўрабди.— Олти пуд темирдан бўлади, — дебди уста.Қозоқ темирчига олти пуд темир келтириб берибди. Уста темирни оловга солавериб озайтирибди. Қозоқ келиб:— Ўчоқ давоми…

Бор экан-да, йўқ экан, оч экан-да, тўқ экан, бир кампирнииг ёлғиз ўғли бор экаи. Унинг оти Яккадикилтак экан. Яна бир кампирнинг тўққизта ўғли бор экан. Уларни Тўққизтўқалтаклар деб чақирар эканлар.Яккадикилтак Тўққизтўқалтаклар ҳам арава ясаб, сотишар экан. Яккадикилтак ёлғиз ўзи тўққизта давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда, бир шаҳри азим четидаги катта бир кўлда жуда кўп балиқлар бор экан. Лекин бу балиқларни тутиб ейиш жуда хавфли экан. Чунки бу балиқлар баъзи кунлари заҳарли, баъзи кунлари заҳарсиз бўлиб қолар экан. давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир кампир бор экан. У кампир бўз тўқиб тирикчилик қилар экан. У доим “Ҳар ким қилса, ўзига” деб юрар экан. Ҳатто бўз тўқиб ўтирганда ҳам шу гапни такрорлайверар экан. Қўни-қўшнилари бу кампирни давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир бой ўтган экан. У бойнинг кайф-сафога берилган, эрка бир ўғли бор экан. Отаси қариб, ўладиган вақтида ўғлини ёнига чақирибди-да:— Ёлғиз бола — “ялмоғиз бола” деган эканлар. Сен ҳеч ўнгланмадинг. Тириклигимда сени давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, тулки, бақа ва каналар дўст тутинишган экан. Улар сафарга отланишибди. У зоқ йўл юришибди. Йўлда бир тўп буғдой топиб олишибди. Учови ҳам “мен оламан” деб талашиб, жанжаллашиб қолишибди. Шунда кана:— Менда бир таклиф бор, давоми…

Икки дўст бир кун туз конига бориш учун сафарга чиқишибди. Қайтишда дарё бўйида келаётган эканлар, бир гужумни кўриб қолибдилар. Бу гужум юм-юмалоқ, жуда ҳам чиройли, худди қайчи билан қирқиб, текислаб қўйгандай экан. Улардан бири:— Бу гужумни ким бундай чиройли қилиб давоми…

Ўтган замонда бир золим, қонхўр хон бўлган экан. Хоннинг қирқ хотини бўлиб, битта ҳам фарзанд кўрмаган экан. Хон умрининг охирида энг кичик хотинидан бир ўғил кўрибди.Кундан кун, ойдан ой, йилдан йил ўтибди. Ўғли ўсиб улғайибди, қомати келишган, ақли расо, раҳмдил давоми…

Қадим замонда бир одам бор экан. У ёлғиз ўзи иш ахтариб йўлга тушибди. Йўлда бир одам учраб қолибди, унга:— Йўл бўлсин, ошна, — дебди.— Худо берса, мўл бўлсин, — деб жавоб берибди у.— Яхши бўлди, энди иккимиз дўст бўламиз, — давоми…