Павло Тичина (1891-1967)

Тичина Павло (Павел) Григорьевич [1891.15.(27).1, ҳоз. Чернигов вилояти, Украина — 1967.16.9, Киев] — украин шоири, давлат ва жамоат арбоби. Украина Фанлар академияси академиги (1929), Украина Олий Мажлиси раиси (1953-59), СССР Олий Совети Миллатлар Совети раиси ўринбосари (1954-62). 1918 йил «Қуёшли давоми…

Максим Рильский (1895-1964)

Рильский Максим Фадеевич (Максим Тадейович Рыльський) [1895.7(19).3 — Киев — 1964.24.7] украин шоири, олим ва жамоат арбоби. СССР Фанлар академияси (1958) ва Украина Фанлар академияси (1943) академиги. Украина Ёзувчилар уюшмаси бошқаруви раиси (1943—46). Украина Фанлар академияси Санъатагунослик, фольклор ва этнография давоми…

Леся Украинка (1871-1913)

Леся Украинка [Леся Українка; тахаллуси; асл исм-шарифи Косач (Косач-Квитка) Лариса Петровна; Лариса Петрівна Косач-Квітка; 1871.13(25).2, Новгород-Волинский, ҳозирги Житомир вилояти — 1913.19.7(1.8), Сурами (Грузия); Киевда дафн этилган] — украин ёзувчиси. Онаси Олёна Пчилка ҳам ёзувчи бўлган. Леся Украинка шеъриятда ва драматургияда давоми…

Андрей Малишко (1912-1970)

Андрей Малишко (Андрій Самійлович Малишко) Украин шоири, таржимон, Сталин мукофоти (1947, 1971), СССР Давлат мукофоти (1969), Шевченко номидаги Украина Давлат мукофоти (1964) лауреати. “Менинг Украинам”, “Сайланма”, “Мовий денгиз бўйлаб”, “Биродарлар китоби”, “Асрнинг ярим куни” каби китоблар муаллифи. * * * давоми…

Ошиқ Умар (1621-1707)

Ошиқ Умар – Умар Абдулла ўғли 1621 йилда Қримнинг Кўзлеве (бугунги Эвпатория) шаҳрида дунёга келган. Айрим маълумотларга кўра, отаси савдогар бўлиб, исми Абдулла, онасининг исми Шарифадир. Ошиқ Умар Кўзлеврдаги мадрасада ўша даврнинг етук шоири Шарифийдан таълим олади, Саъдий ва Ҳофиз давоми…

Муса Жалил (1906-1944)

Муса Жалил (Муса Җәлил, Musa Cəlil; асл исм-шарифи Жалилов Мусо Мустафоевич) (1906.2(15).2, Оренбург губерлияси Мустафин қишлоғи — 1944.25.8, Берлин) — татар шоири. Татар опера ва балет театри асосчиларидан бири. Оренбург шаҳридаги «Ҳусайния» мадрасасида ўқиган. 1922 йилда Қозон шаҳрига келиб, Татар давоми…

Адҳат Синўғил (1935-2004)

Адҳат Синўғил (1935-2004) – татар шоири. 1975 йили Тошкентга яшаш учун келади ва Ўзбекистон Республикаси кино-прокат уюшмасида муҳаррир бўлиб ишлайди. ЭЛИМ МЕНИНГ Элим менинг — отамдирсан, аждодимсан, Элим менинг — боламдирсан, авлодимсан. Элим менинг — йўғимдирсан, боримдирсан, Элим менинг тақдириму давоми…

Абдулла Тўқай (1886-1913)

Абдулла Тўқай (Габдулла Тукай, Ğabdulla Tuqay; асл исми Тўқаев Габдулла Муҳаммадгарифович) (1886.14.4, Қозон губерняси Қушлович қишлоғи (Арча тумани) — 1913.2.4, Қозон) — татар шоири, публицист. 1902 йилдан шеърлар ёза бошлаган. 1905 йил ҳарф терувчи бўлиб ишлаган. «Фикер» (Фикр) газетаси ва давоми…

Харри Мартинсон (1904-1978)

Харри Эдмунд Мартинсон (Harry Edmund Martinson) — швед шоири ва ёзувчиси, адабиёт бўйича Нобель мукофоти лауреати (1974 йил, Эйвинд Юнсон билан бирга). Унга «Аниара» рамзий-фантастик достони (1956) катта муваффақият келтирган. ШАРШАРАЛАР Кумуш илонлари шаршараларнинг — Пастга улоқаркан яшил тоғлардан сеҳрларди давоми…

Отон Жупанчич (1878-1949)

Отон Жупанчич (Oton Župančič, 23 январь 1878, Виница, Белая Крайна — 11 июнь 1949, Любляна) — словен шоири, адиб, драматург. Словен модернизмининг дарғаларидан бири. БАЁНОТ Озодлик зиндонда тутқун экан то, риё менсимаскан имонни асло, хиёнат шарпаси изғиб ҳар жойда, ҳақиқатни давоми…